خطرات پس از کاشت ناخن

امروزه بسیاری از عمل‌های زیبایی همانند کاشت ناخن و پیرسینگ به شدت برای فرد در طول زمان مشکل ایجاد می‌کند ناطقان:  برخی از خانم‌ها به دلیل این که می‌خواهند ناخن‌های خود زیباتر به نظر بیاید اقدام به کاشت ناخن می‌کنند که این موضوع می‌تواند عواقب و بیماری‌های پوستی برای آن‌ها ایجاد کند که حتی درمان آن گاهی بی نتیجه می‌ماند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ناخن‌های مصنوعی نه تنها به خودی خود مضر هستند، بلکه با قرار دادن و برداشتن آن‌ها به وسیله اسید‌ها و مواد شیمیایی خطرناک‌تر خواهند بود.



اگر ناخن مصنوعی محکم به چیزی بخورد این امکان وجود دارد که ناخن اصلی را از بستر خارج کند و با گذشت زمان میکروب ها، مخمر‌ها و یا قارچ‌ها وارد این شکاف شوند. علامت عفونت باکتریایی سبز شدن ناخن است. نشانه قارچ ناخن هم سفید یا زرد شدن آن است، پس از مدتی ناخن مبتلا به قارچ ضخیم می‌شود و در موارد شدید ممکن است بیفتد.

همچنین پیرسینگ یا همان سوراخ کردن بینی، لب و زبان یک نوع عمل زیبایی بوده که در بین جوانان بسیار شایع شده است. در برخی نقاط بدن نه تنها کمکی به زیبایی نمی‌کند بلکه چهره‌ای نا‌زیبا برای فرد ایجاد می‌کند که باعث خطرات جدی می‌شود.

امیر هوشنگ احسانی متخصص پوست و مو درباره عوارض و مشکلات کاشت ناخن و پیرسینگ اظهار کرد: مشکل اساسی کاشت ناخن این است که می‌تواند پایه اصلی ناخن فرد را از بین ببرد، در واقع مینای آن را تحت تاثیر قرار می دهد و دیگر ترمیم نمی‌شود. قسمت اصلی ناخن به نام ماتریس وجود دارد که زمانی ناخن مصنوعی روی آن قرار می‌گیرد به دلیل فشار زیاد وارده تخریب می‌شود.

او گفت: گاهی به دلیل استفاده از چسب‌های مخصوص شیمیایی برای کاشت ناخن حساسیت‌های شدید پوستی برای فرد ایجاد می شود. اگزما و خارش زیاد از دلایل بارز این حساسیت پوستی بوده که فرد گاهی نمی‌داند چگونه ظاهر شده است. این نوع حساسیت گاهی تا مدت‌ها باقی می‌ماند و فرد را آزار می‌دهد و دچار کلافگی شدید می‌شود.

عوارض عمل پیرسینگ روی بدن
این متخصص پوست و مو با اشاره به عوارض سوراخ کردن انواع قسمت های بدن، بیان کرد: پیرسینگ به نوع خود می‌تواند آسیب‌های جدی به فرد ایجاد کند، زیرا پایه و اساس این وسیله فلز است. زمانی که پوست با فلز به خصوص از نوع نیکل و کروم در طولانی مدت در ارتباط باشد می‌تواند حساسیت‌های شدید پوستی برای او ایجاد کند. حساسیت‌هایی مانند قرمزی، التهاب و حتی عفونت‌های زیاد که حتی با برداشت پیرسینگ ادامه خواهد داشت.

او گفت: به دلیل رابطه مستقیم این نوع فلز با بدن می‌تواند انواع بیماری‌های طولانی مدت و عمیقی را ایجاد کند. حتی با برداشتن پرسینگ، فرد همچنان باید با بیماری خود درگیر باشد و گاهی درمان او نصف کاره باقی می‌ماند. استفاده از  این نوع فلز می‌تواند موجب ایجاد شدن گوشت اضافه شود و فرد را نه تنها از لحاظ  سلامتی بلکه زیبایی هم به مشکل می خورد.
همچنین محمد سعیدی متخصص پوست و مو در این باره، اظهار کرد: استفاده از پرسینگ می‌تواند به عصب و عروق قسمتی از بدن آسیب وارد کند، زیرا دقیقا با آن ارتباط مستقیم دارد. برای قسمت‌هایی که پرسینگ استفاده می‌شود حتی مثل گوش احتمال عفونت زیاد وجود دارد. گاهی این نوع عمل می‌تواند شکل و فرم عضله قسمت مورد نظر را تغییر دهد.گوش و بینی مکان‌هایی هستند که در صورت سوراخ شدن احتمال عفونتشان بیشتر است. پیرسینگ جایگاه علمی در دنیا ندارد و می‌تواند به شدت مشکل ساز شود.

او گفت: یکی دیگر از مشکلات این است که فرد ممکن است از پیرسینگ خود دل زده شود و بخواهد آن را بردارد. در این بین برداشتن آن ظاهر فرد را نامناسب می‌کند و نمی‌توان از طریق عمل جراحی درمان کرد.جای محل سوزاخ شده ترمیم نمی‌شود و تنها گوشت اضافه ایجاد می‌کند به خصوص مکان‌هایی که در معرض دید است می‌تواند ناخوشایند بنظر آید.

عمل های به ظاهر زیبا اما دردسرساز

 سعیدی درباره مشکلات کاشت ناخن، تصریح کرد: با کاشت ناخن مشکلی که در بافت ناخن ایجاد می‌شود این است با گذشت زمان بافت ناخن آسیب می‌بیند. در این بین روزنه‌هایی ظاهر می‌شوند که به دلیل استفاده بیش از اندازه مواد شوینده و آب می‌تواند محل خوبی برای رشد قارچ باشد. قارچ‌ها با گذشت زمان رشد می‌کنند و از دید فرد هم پنهان است همین امر موجب می‌شود بیماری حاد شود. زمانی که ناخن برداشته می‌شود آن وقت فرد متوجه بیماری شده، اما به شدت دیر است.

او بیان کرد: وقتی که فرد اقدام به برداشت کاشت ناخن مصنوعی خود می‌کند به دلیل تراشیدن سطح آن مینای ناخن از بین می‌شود. در این بین با برداشت آن دیگر ناخن طبیعی ترمیم نمی‌شود. در برخی افراد ناخن ترمیم می‌شود، اما زمان طولانی ادامه خواهد داشت. به دلیل ضربات زیادی که به ناخن وارد شده در صورت ترمیم هم ممکن است با شکل نافرمی از ناخن رو به رو شویم.

متخصص پوست و مو خاطرنشان کرد: انجام این دو عمل را به افراد توصیه نمی‌کنیم، زیرا می‌تواند عواقب بدتری را به دنبال داشته باشد. گاهی برخی از بیماری‌های ناخن اصلا درمان ندارد پس نباید بگذاریم به آن مرحله برسد.
برچسب ها: ناخن ، کاشت ، ناطقان ، چسب ، بینی ، لب

منبع: ناطقان

کلیدواژه: ناخن کاشت ناطقان چسب بینی لب متخصص پوست و مو کاشت ناخن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۸۹۷۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تراشه‌های مغزی به‌زودی از رده خارج می‌شوند/ چه بلایی بر سر بیماران می‌آید؟

خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ این روزها، فناوری عصبی قابل کاشت به طور چشم‌گیری پیشرفت کرده است و برای برخی از افراد مبتلا به اختلالات عصبی، بازگشت به زندگی عادی را فراهم می‌کند. اما با توجه به پیشرفت سریع این فناوری، وقتی این دستگاه‌های عصبی قابل کاشت منسوخ شوند یا تولید کننده آنها ورشکسته شود، چه اتفاقی می‌افتد؟

پیشرفت‌های عظیم در فناوری پزشکی منجر به توسعه دستگاه‌های عصبی قابل کاشت مانند محرک‌های عمقی مغز، عصب واگال و محرک‌های نخاعی شده است. نورالینک ایلان ماسک، رابط مغز-کامپیوتر بی‌سیم (BCI)، یکی از شناخته شده‌ترین دستگاه‌ها است. البته اخیراً چین نیز ازایمپلنت مغز-کامپیوتر بی‌سیم  خود رونمایی کرده است که نشان‌دهنده سریع‌تر شدن پیشرفت‌های علمی در حوزه نوروتکنولوژی است.

دستگاه‌های عصب‌شناسی کارآمدی که درون بدن کاربران کاشته می‌شوند، کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلالات عصبی را بهبود بخشیده‌اند. اما با توجه به سرعت پیشرفتی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، چه اتفاقی می‌افتد وقتی که فناوری عصبی کاشته شده به سرعت منسوخ می‌شوند؟ یا وقتی که تولید کننده آنها دیگر پشتیبانی فنی ارائه نمی‌دهد (مانند ویندوز که پشتیبانی از نسخه‌های قدیمی‌تر سیستم‌عامل خود را لغو کرده است)؟ آیا این دستگاه‌ها قابل جدا کردن هستند؟ و اگر بله، چه کسی باید هزینه خارج کردن را پرداخت کند؟

حالا باید به این سوال پاسخ داد: آیا باید تدابیری برای پوشش این وضعیت‌ها وجود داشته باشد؟ برخی معتقدند که بله، باید وجود داشته باشد. در مطالعه‌ای که توسط محققان مؤسسه بیماری‌های عصبی نورمن فیکسل در فلوریدا، ایالات متحده انجام شد، یک تعریف رسمی از «رها کردن دستگاه‌های عصبی کاشته‌شده» ارائه کرد که به گفته آنها، برای توسعه دستورالعمل‌ها، سیاست‌ها و قوانین مرتبط با آن مهم است.

نوروتکنولوژی؛ بخشی از یک آزمایش بالینی است

در سال ۲۰۲۰، مجله «نیچر مدیسنس» داستان ریتا لگت زن استرالیایی را گزارش داد که یک دستگاه کارآزمایی برای درمان صرع در مغزش کاشته شده بود. این دستگاه به عنوان بخشی از یک آزمایش بالینی در مغز لگت قرار داده شد و برای او به خوبی کار می‌کرد به طوری که گلت دیگر تشنج نمی‌کرد. با این حال، در نیمه‌ی راه آزمایش، شرکت نورال‌ویستا که دستگاه را تولید کرده بود، به دلیل نگرانی سرمایه‌گذاران درباره ارائه حمایت مالی به چنین فناوری تهاجمی، تعطیل شد.

با تعطیل شدن این شرکت، دیگر هیچ وسیله‌ای برای نظارت بر دستگاه وجود نداشت. به طور کاملاً واقعی، دستگاه در سر لگت مرده بود! (البته نه کاملاً، باتری باید سه سال دوام می‌آورد) و تنها گزینه‌اش این بود که دستگاه را از مغزش خارج کند.

به گفته فردریک گیلبرت، دانشیار دانشگاه تاسمانی که در زمینه اخلاق نوروتکنولوژی تخصص دارد جدا کردن یک دستگاه معادل قطع درمان است. گیلبرت می‌گوید کهاین دستگاه‌ها می‌توانند به شدت هویت بیمار را تحت تأثیر قرار دهند. ناراحتی ناشی از جدا کردن دستگاه ممکن است به طور مستقیم با کارآیی تکنولوژی مرتبط باشد.

نویسندگان مطالعه فعلی نظریه‌ای را تشکیل دادند که براساس آن، شکست کارآزمایی بالینی عمدتاً خارج کردن دستگاه‌های فناوری عصبی نیست، بلکه شکست می‌تواند ناشی از نگرانی‌های ایمنی یا اثر درمانی باشد. با این حال، آنها گفتند که برای افرادی که آزمایش بالینی را انجام می‌دهند، ضروری است که سه معیار را برآورده کنند. اولاً، شرکت‌کنندگان مطالعه باید در مورد احتمال قطع آزمایش مطلع شوند و مشخص شود که آنها به بخش‌های درمان یا کنترل مطالعه تعلق دارند. دوماً، شرکت‌کنندگان باید در صورت لغو آزمایش مطلع شوند. سوماً، باید منابعی برای درمان‌های دیگری که به استاندارد‌های پذیرفته‌شده مراقبت می‌پردازند، به شرکت‌کنندگان ارائه شود.

البته، علاوه بر مسئله لغو زودهنگام آزمایش‌ها، مسئله دیگری نیز وجود دارد که وقتی یک کارآزمایی به نتیجه طبیعی خود می‌رسد، چه اتفاقی برای ایمپلنت مغزی می‌افتد. در آن شرایط، معمولا حذف دستگاه به شرکت کنندگان ارائه می‌شود. درحالی که هیچ دستورالعمل روشن و فعلی در مورد ماندن یا برداشتن ایمپلنت وجود ندارد.

خطرات برداشتن تراشه‌های مغزی

همانطور که قبلاً ذکر شد، یک دستگاه نوروتکنیک که امروزه به عنوان پیشرفته‌ترین در نظر گرفته می‌شود، ممکن است فردا پیشرفته نباشد. این دستگاه‌ها دارای تاریخ انقضای داخلی هستند و بدون تعمیر و نگهداری مداوم، کارایی خود را از دست می‌دهند.

در تابستان ۲۰۲۰، ایلان ماسک به‌روزرسانی پیشرفت‌های مربوط به کاشت نورالینک را به اشتراک گذاشت. او گفت: در اصل، بخشی از جمجمه به اندازه یک سکه برداشته می‌شود و الکترود‌ها وارد می‌شود، سپس قسمتی از جمجمه را که برداشته شده بود جایگزین می‌کنند. پس از آن ما را با چسب فوق العاده می‌بندیم، به این ترتیب بسیاری از زخم‌ها بسته می‌شوند و و بعد از آن فرد می‌تواند به راحتی پیاده‌روی کند. این خیلی جالب است.

اما نکته جالب‌تر بخشی از ارائه بود که مربوط به خوک دوروتی بود که قبلاً یک تراشه نورالینک داشت. ماسک گفت که برداشتن ایمپلنت دوروتی برگشت پذیری دستگاه را نشان می‌دهد. ماسک می‌گوید: آنچه دوروتی نشان می‌دهد این است که می‌توانید نورالینک را قرار دهید، آن را حذف کنید و شاد، سالم و غیرقابل تشخیص از یک خوک معمولی باشید.

این تمام چیزی است که ماسک برای حذف دستگاه ارائه کرده و هیچ چیز در مورد خطرات آن نگفته است.

یافتن نظر متخصص در مورد اینکه آیا برداشتن نورالینک یا یک ایمپلنت مغزی دیگر به مغز آسیب می‌رساند یا خیر، دشوار است. اما، اگر کاشت دستگاهی مانند نورالینک خطر آسیب رساندن به بافت مغز را به همراه دارد، منطقی است فرض کنیم که هنگام برداشتن آن نیز این خطر وجود دارد.

انتهای پیام/